De tussenpersoon is een vakman
In zijn column in de rubriek OverGeld van De Telegraaf, breekt Anton Rietveld (Verzekeringsklachten.nl) een lans voor de financieel adviseur.
Rietveld: “Veel verzekeringen kun je gewoon al op internet aanschaffen, dat was vroeger natuurlijk niet zo. Toen werden verzekeringen voornamelijk verkocht via een agent, de assurantietussenpersoon. Zo’n man kent veel polisvoorwaarden goeddeels uit zijn hoofd doordat hij er al jaren mee werkt. Hij kent de praktijk immers. Hij weet soms óók of er verzekeraars zijn die aan de voordeur goedkoop schijnen, maar aan de achterdeur (bij schade) klant-onvriendelijk blijken. De man heeft vakdiploma’s en hij wordt voortdurend op nieuwe ontwikkelingen bijgeschoold. De tussenpersoon is een vakman en hij moet ook wel, anders gaat hij in een markt met kritische consumenten ten onder. “Waar de leek óók niet bij stilstaat: bij een schade staat een tussenpersoon als deskundige tussen de verzekeraar en de klant. De praktijk bewijst dat verzekeraars een schade soms op verkeerde gronden afwijzen. Mét tussenpersoon is de kans natuurlijk veel groter dat dat wordt opgemerkt, de verzekeraar zal daarom automatisch voorzichtiger zijn om de schade zomaar even af te wijzen.
“Een groeiend aantal verzekeraars bieden hun producten ook rechtstreeks aan de klant aan. Ik ben van mening dat je een fors risico op teleurstellingen achteraf loopt, als je – als leek – je verzekeringen zelf wilt regelen, dus zónder tussenpersoon. Je weet als leek immers niet waar je op moet letten. De praktijk bewijst dat, en dat is is eigenlijk niet meer dan logisch. Je begeeft je op glad ijs als je een polisaanvraag tekent waarvan je de gevolgen niet kan overzien. Een leek weet namelijk niet alleen niet veel, maar wat nog belangrijker is, hij weet óók niet wat hij allemaal niet weet!”